Moestuintje

Steeds minder jongeren weten waar hun voedsel vandaan komt. Laatst liep ik door de supermarkt om boodschappen te doen, toen ik een jongentje aan zijn moeder hoorde vragen ‘mama, waar komt melk vandaan?’. Moeder zei tegen haar zoon, ‘dat is een goede vraag, ik denk uit een fabriek. Want er staat wel een bedrijf op het pak’. Het zoontje kijkt zijn moeder aan met een blik van, ja dat zal wel kloppen dan, en rent naar de snoepjes.

Toen ik dit hoorde dacht ik, zijn wij als trotse boeren dan echt zo onzichtbaar voor de consument. Dat de burgers niet meer weten dat wij het voedsel produceren wat zij op hun bord krijgen. Zo onzichtbaar zijn wij niet als je kijkt naar het beeld wat de burgers hebben over de agrarische sector. Het beeld dat wij als boeren niet goed voor onze dieren zorgen en geen liefde hebben voor ze of dat we het milieu vervuilen, laat wel zien dat we toch niet zo onzichtbaar zijn als agrarische sector.

Aan ons als hedendaagse agrarische jongeren dan ook de taak om dit beeld te gaan veranderen. Dat de mooie kanten van het boeren leven zichtbaarder worden. Laten zien met hoeveel liefde en passie wij onze dieren verzorgen. En laten zien dat door ons harde werken op de akkers het buitengebied er mooi uitziet. Hiervoor zullen wij als jonge boeren moeten laten zien wat we doen en uitleggen hoe en waarom we doen wat we doen.

Ik kijk nog even naar de kassa en de moeder rekent haar boodschappen af en de caissière geeft haar een aantal moestuintjes. Het zoontje trekt aan haar jas en de moeder geeft hem de moestuintjes en ik zie hoe blij hij er mee is. Misschien is dat wel een oplossing, om op een simpele en toegankelijke manier mensen te laten weten waar hun voedsel vandaan komt.